تأثیر دو شیوۀ تمرینی تداومی و تناوبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)

کیفیت زندگی، مفهوم چندبعدی گسترده‌ای است که با بهداشت و مراقبت‌های بهداشتی ارتباط دارد. کیفیت زندگی بیماران بعد از بروز بیماری قلبی کاهش می‌یابد، ازاین‌ رو هدف اغلب مراکز بهداشتی و بازتوانی قلبی، بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر دو شیو? تمرینی تداومی و تناوبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) بود. به‌این منظور 20 بیمار Post CABG (18 مرد و 2 زن با میانگین سنی 91/8 ± 05/57 سال و میانگین شاخص تود? بدنی 20/3 ± 98/26 کیلوگرم بر مترمربع) در دو گروه تمرین تداومی هوازی (شامل 30 تا 60 دقیقه و شدت 70 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب، 12 = n) و تمرین تناوبی هوازی (شامل 28 تا 44 دقیقه و شدت 75 تا 90 درصد ضربان قلب حداکثر، 12 = n) به مدت 8 هفته و هر هفته 3 مرتبه در این پژوهش شرکت داشتند. کیفیت زندگی با استفاده از نسخ? فارسی پرسشنام? 36-SF ارزیابی شد. برای بررسی تغییرات درون‌گروهی متغیرها از آزمون آماری t جفتی استفاده شد. نرم‌افزار آماری مورد استفاده نیز SPSS ویرایش 16 بود. نتایج نشان داد هر دو شیو? تمرین تداومی و تناوبی تأثیر مفید معنی‌داری بر QOL و ابعاد مختلف آن یعنی عملکرد فیزیکی (تداومی 001/0 > p، تناوبی 001/0 > p)، درد بدنی (تداومی 016/0 = p، تناوبی 003/0 = p)، سلامت روانی (تداومی 018/0 = p، تناوبی 04/0 = p)، انرژی و زنده دلی (تداومی 003/0 = p)، تناوبی 020/0 = p)، عملکرد اجتماعی (تداومی 037/0 = p، تناوبی 032/0 = p) و سلامت عمومی (تداومی 020/0 = p، تناوبی 018/0 = p) داشتند. باتوجه به نتایج می‌توان گفت هر دو شیو? تمرین تداومی و تناوبی منتخب به بهبود QOL بیماران CABG بعد که امروزه مهم‌ترین عامل بازیافت بعد از عمل است، انجامید. ازاین‌رو هر دو شیو? تمرین منتخب برای بازتوانی بیماران CABG در مراکز بازتوانی فواید مطلوبی در پی دارند.